“Sadece nefes alıyor diye”: Bir annenin ölen gay oğluna mektubu
"Artık anlıyorum ki hakkında şikâyet edebileceğiniz şeylerinizin olması bir lüks. Reddedecek ya da başkasına verecek bir şeylerin olması bir hediye aslında. Aylarca işsiz kalan biri ile sohbet ederseniz göreceksiniz ki bir önceki işindeki ucuz diş sağlığı sigortasından şikâyet etmeyecektir.
Gay çocukların anne-babaları cömertçe kutsanmış kişiler. Gay olan çocuklarını sevmeye ya da sevmemeye karar verme lüksleri var çünkü hala gay bir çocukları var. Ama bizim gibi gay çocuklarını AIDS, bağımlılık ya da intihar gibi sebepler ile kaybetmiş kişilerin artık böyle bir lüksü yok."
ABD`li Linda Robertson, dinine çok bağlı ve bütün hayatını İncil`in öğretilerine göre ( ya da İncil`in öğretilerini kişisel olarak yorumladığı şekle göre diyelim) yaşayan bir anne. 2001 yılı Kasım ayında 12 yaşındaki oğlu Ryan, internet üzerinden yaptıkları bir yazışma esnasında annesine eşcinsel olduğunu söylüyor. "Kafam çok karışık" diyor Ryan, annesi de "Bana dürüst davrandığın için teşekkür ederim" diyor.
Fakat geçen günler ile birlikte Ryan`ın çok dindar olan anne ve babasını ciddi bir telaş sarıyor. Oğulları için duydukları sevgi bu sefer gene oğulları adına korkunç bir korku ve telaşa dönüşüyor. Eğer hayatını gay olarak yaşamaya devam ederse oğullarının sonsuz lanetten ve cehennem ateşlerinden kaçamayacağından o kadar eminler ki onu bu kaderden kurtarmak için harekete geçmeye karar veriyorlar: "Seni çok seviyoruz ve bu durum çok zor. Tanrı`nın bu konuda neler söylediğini biliyorsun ve bazı zor kararlar vermek zorundasın. Başkaları da senin geçtiğin bu zor yollardan geçti. Onların hikâyelerini anlatan kitaplar getireceğiz sana. Daha çok gençsin. Cinsel kimliğin değişecek. Lütfen kimseye gay olduğunu söyleme. Eğer İsa`nın yolundan gitmek istiyorsan kutsallık tek seçeneğin ve bu cinsel kimliğini kabullenmek seçeneklerin arasında değil."
Hayatında sürekli kutsal ve ruhani değerlere yer vermek isteyen Ryan sonraki 6 yılı Tanrı`ya kızlardan hoşlanmasını sağlaması için dua ederek, İncil`den ayetler ezberleyerek, terapi görerek ve her hafta kiliseye giderek geçiriyor. Anne Linda Robertson, yıllar sonra ölmüş oğlunun arkasından yazacağı mektupta bu dönemi aynen şu şekilde aktarıyor: "Oğlumuza Tanrı`yı ve onun öğretilerini kendi görüşlerine göre yorumlama şansını hiç vermedik çünkü yapacağı seçimin yanlış olacağından korkuyorduk. Onu, Tanrı ve cinsel kimliği arasında bir seçim yapmaya zorladık ve hiç bitmeyecek bir yalnızlığa mahkûm ettik."
18 yaşına geldiğinde artık intihar eğilimli ve depresif olan Ryan, Tanrı`nın kendisini asla sevmeyeceğine karar vererek uyuşturucu kullanmaya başlıyor ve evden ayrılarak 18 ay boyunca ortalıktan kayboluyor. Bu esnada ailesi ise artık oğullarının kızlardan hoşlanması için değil kendilerine sağ salim dönmesi için dua etmeye başlıyorlar. Ryan ailesinden af dileyerek eve döndükten sonra ailesi oğullarını sevmek için bazı şartlar aramayı bırakıyor ve onu "Sadece nefes aldığı için" sevmeyi öğreniyorlar. Ryan, ailesi ile ilişkisini sıfırdan tekrar kurmaya çalışırken aynı zamanda alkol ve uyuşturucu bağımlılığı için de tedaviye başlıyor.
Fakat yeni bir hayatın başındaki Ryan, depresyon ve bağımlılık tedavisi sürecindeki birçok bağımlının yaptığı hatayı tekrarlıyor: 10 ay boyunca temiz kaldıktan sonra kullandığı tek bir şırınga eroin, genç adamın hayatına mal oluyor.
2009 yılı Temmuz ayında ölen Ryan`ın annesi Linda ve babası Rob, şimdi dünyayı dolaşarak çeşitli konferanslarda bu öyküyü anlatıyorlar. Overlake Hristiyan Kilisesi bünyesinde HIV/AIDS Sosyal Hizmetler Grubu kuran ikili, özellikle başka gay çocukların anne-babaları ile destek grupları kurarak onlara çocuklarını şartsız ve korkusuz bir şekilde sevmelerini öğütlüyor. Ryan`ın hatırası adına ailesinin açtığı Just Because He Breathes (Sadece Nefes Alıyor Diye) isimli web sitesi ise din, ebeveynlik ve kimlikler adına cidden okumaya değecek tartışmalar ile dolu. Sitenin açılış sayfasında bulunan ve bu yazıdaki bütün alıntıların kaynağı olan mektubun ise en çarpıcı cümleleri belki de şunlar:
"Keşke birileri o zaman bilmediğim bir şeyi bana söyleseydi: Canlı, nefes alan ve bana sürekli meydan okuyarak beni rahatsız eden, isteklerinin yarattığı korku ve endişe yüzünden geceleri uykumu kaçıran bir çocuğunuzun olmasının, ölü bir gay çocuğunuzun olmasından kat ve kat, hesaplanamaz derecede daha iyi olduğunu."
allah sabır versin tabi aileden aileye değişiyo bu durum bende aileme açıkladım gey olduğumu başta şaşırdılar ama sonradan kabullendiler ama bildikleri için artık büyük hatalar yapmıyorum günlük ilişkiler zevk vermiyo gizli olmadığı için artık annem damat adaylarıyla bile tanışıyo o kararını veriyo nasıl bir insan olduğuna dair buda iyi bişey bence
Yazan :brs_20psfBeğen
Eger inancli bir insansan, sana bu duygulari kim vermis diye bir dusun.. Yazan :tabarnakBeğen (2 kişi bu yorumu beğendi.)
Böyle bir Dünyada yaşamak genel olarak çok zor. Eşcinsel olarak yaşamak daha da zorlaştırıyor. Kimi seni kabulleniyor, kimi de sana sırtını çeviriyor. Bu senin Ailen bile olabilir. Türkiye ye geldiğimde boynu bükür ağır depresyon geçirmiş bir İnsandım. Zaman geçti ve kendimi toparladım. Fakat Kimlğimi öğrenenler de oldu. Ya kabul edildim ya da rededildim. İlk zamanlarda çok üzüldüm. Ama sonra kafama takmamaya karar verdim. Annem ve KArdeşim çok şükür beni kabullenmişlerdi. Önemli olan da bu. Eşcinselim diye Cehennem Ateşlerinde yanacağıma inanmıyorum ben. Ben böyle doğdum ve böyle ölücem. Hayatımdan şuan nekadar memnunum sorulur. Ama gün gelecek hayatımda ki bir boşluğu bir İnsan dolduracak. Belki yarın belki bir yıl sonra. Kimin benim hakkımda ne düşündüğü umurumda değil. Ben yaşıyorum ve Kalbim atıyor.
Kiminle yatağa gireceğime veya girmeyeceğime ben karar verebiliyorum çok şükür. Sırf Gayim diye hergün bir şey yaşamak da zorunda değilim. Hayat sadece bana değil,bütün Kader Arkadaşlarıma güzel olsun. İnşallah hepimiz aradığımız o mutluluğu buluruz! Yazan :tlou07Beğen (7 kişi bu yorumu beğendi.)
Burası Türkiye ABD değil Hz İsa`nın öğretisiyle Kur`an ve islamın öğretisi farklı bizim toplumumuz kabul etmez toplumu boşver biz birbirimizi. Nekadar kabul edip desteklîoruz kapitalizmin masum tezgah ve stant mankenleri gibi sömürüye açık beklioruz Allah tauna merhamet etsin çok zor ve hazin bir son :((( Yazan :Tetroy24Beğen (4 kişi bu yorumu beğendi.)
Garibim Ryan, 12 yaş gibi küçük bir yaşta, yüreğini açmış. Ama yüreğine, önündeki 6 yıl boyunca, hasta diyerek, ilaç sandıkları zehri damlatmışlar. Ta ki kalbi yorulup durana kadar :(( Yazan :FeymisBeğen (9 kişi bu yorumu beğendi.)
Cinsel kimlikle tanrı arasında seçim yapmaya zorlamak... sırf erkeklerden hoşlanan bi erkek olduğu için... yazık Yazan :LiveYourLifeBeğen (4 kişi bu yorumu beğendi.)
İnsan ancak kaybettiği zaman anlıyor, cocugunun kıymetini, gaybarlara gelip çocuklarıyla eğlenen ana-babalar var, neler var. Bazıları da öldürüyorlar. Sonuçta, senin evladın, neden reddediyorsun onu? Yazan :CalgaryBeğen (5 kişi bu yorumu beğendi.)
kenarından köşesinden ``prayers for bobby`` filmine benziyor. ben kişisel olarak kişilerin ailelerini bu sürece hazırlaması gerektiği kanaatindeyim. 24 yaşımdayken aileme açıldım. bana soracaklarını düşündüğüm sorulara da hazırdım. herkesin böyle bir şansı olmayacağını kabul etmeliyiz. bu bir savaş değil, karşınızdakiler de düşman değil. olamayacağına kanaat getirirseniz vazgeçebilirsiniz; Ahmet Yıldız örneğinden çıkarılması gereken dersler var. ekonomik bağımsızlık şart. ama unutmayı anlamak istemeyen insanlar anlamayacaktır. Yazan :risotto34Beğen (9 kişi bu yorumu beğendi.)
:((((( Yazan :melindayBeğen (1 kişi bu yorumu beğendi.)
evet çok zor benim ailemle bir sıkıntım yok ama türkiyede gay olmak çok zor birde insanları bakış açılarına bakarsak dahada zorlaşıyor aslında söylenicek çok şey var ama şahsen benim yaşama sevincim ve yaşama isteğim bitti o yüzden ölmek bana daha cazip gelmeye başladı sanırım artık yaşamak istemiyorum Yazan :omegaplusBeğen (1 kişi bu yorumu beğendi.)
yayınlayanlara cok tesekkurler elimizdeki hazinelerin kıymetini bilelim kaybetmeden benceeee Yazan :babyxmanBeğen (5 kişi bu yorumu beğendi.)
ben de aileme bunları anlatmak ve beni koşulsuz seveceklerinden emin olmayı o kadar çok isterdim ki aynı şekilde kendimi hep kısıtlayarak yaşıyorum bunu inancım gereği utanarak pişmanlıklarımla yaşıyorum. Çözüm bulamıyorumki ryan gibi bende zamanımın çoğulu ölümü isteyerek ve bekleyerek geçiriyorum. Umarım ben harekete geçmeden önce Tanrı bana bu konuda bi şans bi yol gösterir... Yazan :eren90pBeğen (6 kişi bu yorumu beğendi.)
Ana yüregi işte. ;(( Yazan :SiLentDeathBeğen (4 kişi bu yorumu beğendi.)
Ryan`nin sesi annesinin yazdigi bir mektupla milyonlarca insan tarafindan duyuldu Amerika`da. Peki ya Turkiye`de kendi hayatlarina son veren gay olan bizlerin seslerini anne ve babalarimiz bir mektupla duyurabilecekler mi ? Hepimiz kendimize gelip, sirkelenip, gunu birlik iliskiler aramak yerine, kendi ailemizden baslayarak ufak ufak degisime katki yapmaliyiz. Zor mu ? Evet zor ama hayatimizdaki hersey zor degil mi ? Sagligimizdan, edebiyat dersimize kadar...Dolayisiyla hepimiz ufak da olsa harekete gecmeliyiz. INSAN oldugumuzu kabul ettirmeliyiz bizi INSAN yerine koymayan kisilere inat. Kendi gelecegimiz icin bir an once harekete gecelim arkadaslar... Yazan :Mone89Beğen (9 kişi bu yorumu beğendi.)
Allah sabır versin öncelikle gey bireylerin aileyle olan çatışması hatta tüm süreci mükemmel bir şekilde aktarmış. en güzeliyse acıyı yaşamayı bilen bayanmış. Yazan :login02Beğen (6 kişi bu yorumu beğendi.)
Turkish 
English 
German
Beğen
Diğer başlıklardan bazıları.
